Geen makkelijke klus om het idee van ‘take-away gerechten’ in een vingerknip terug te koppelen naar de middeleeuwen. De meeste mensen kochten hun ingrediënten op de markten of kleine winkeltjes. In herbergen of tavernes kon je bereid voedsel nuttigen, Maar ook bijvoorbeeld straatverkopers maakten gerechtjes klaar die ad hoc genuttigd werden. Specifieke voorbeelden van 'afhaalkeuken' zijn nog moeilijker te vinden voor de Duinenabdij. Over de culinaire praktijken van de abdij weten we al bij al vrij weinig. Toch weten we een en ander dankzij enkele rekeningen.

Een 15de-eeuwse rekening en andere rekeningen van na 1550 maken duidelijk dat vooral te verwerken dingen aangekocht werden door de abdij. Daarbij zien we dat er een kok was. En later soms een onderkok, of een kok speciaal voor de refuge in Brugge waar de abt graag verbleef. Dus dan werden die dingen ter plaatse bereid, zo niet afgewerkt…

Wat de abdij wél beslist als ‘afgewerkt product’ kocht, was wijn! Daarnaast soms ingelegde haringen en kaas. Die kaas werd ook deels geproduceerd op de eigen hoeven. Ook producten die geen verdere bewerking nodig hadden, zoals vijgen, amandelen, rozijnen, gember, honing … Uit de rekening van 1567-1568 kunnen we zien dat er nog vrij veel wijnaankopen waren, graan gehaald uit Luik, aankopen van suiker, azijn, kastanjes, fruit, specerijen, kruiden, mosterd, kannenvet, haring, violettensiroop, olie en was, rozijnen en krenten, vijgen, amandelen, dadels, kappers, hoppe, pruimen, en verder verschillende vissoorten.

Dat alles werd vooral aangekocht in Nieuwpoort, Veurne of Duinkerke – hoe die naar de abdij getransporteerd werden, is niet steeds duidelijk, maar in zekere zin is dat een afhaalactiviteit.