De historische kortfilm “Ten Duinen” is een van de vaste waarden geworden binnen het Abdijmuseum. Een terugblik hoe dit project tot stand kwam.

Op een recente veiling kon het Abdijmuseum opnieuw een de Visch-publicatie verwerven. In deze blog lees je er alles over.

Dat vuurdovers vrij algemeen voorkwamen in laatmiddeleeuws Vlaanderen, kwam al aan bod in een vorige blogpost. De collectie van het Abdijmuseum telt er (minstens) vijf, en ook op de abdijhoeve Hof ter Hille in Oostduinkerke werden er twee aangetroffen. Ze zijn alle versierd, maar telkens op een andere manier. Intrigerend, toch?

Onze deelcollecties religieus erfgoed zijn totaal vreemd aan het verhaal van de Duinenabdij en leidden de voorbije jaren een meer sluimerend bestaan... Maar daar komt nu verandering in!

Aan het eind van de 16de eeuw keerden de monniken van de Duinenabdij terug naar Koksijde. Het imposante gebouwencomplex van de Duinenabdij was een ruïne. Na hun verblijf in Nieuwpoort vestigden de abt en zijn monniken zich op het goed bewaarde landbouwdomein Ten Bogaerde, waar ze startten met verbouwingen om de gemeenschap onder te brengen. De comeback van de Duinheren was een feit...

In 1553 werd onder abt Robrecht de Clercq een cruciale beslissing genomen: de benoeming van een 'coadjutor' of vice-abt, die een belangrijke rol speelde in de bestuurlijke geschiedenis van de Duinenabdij...

De ‘bouwabten’ hadden grootse plannen voor de Duinenabdij. Robrecht de Clercq (1519-1557) is één van hen. Volgens hem was vooral het interieur van de abdijkerk toe aan vernieuwing. Zo liet hij onder andere een splinternieuwe sacramentstoren oprichten...

Het Abdijmuseum bezit een omvangrijke collectie van tegels. Met afbeeldingen van klauwende leeuwen, bloemmotieven en zelfs draken spreken die enorm tot de verbeelding. Prachtig versierd! Ook wapens van abten werden afgebeeld op tegels, zoals het geval was bij Robrecht de Clercq (1519-1557).

We zoeken een nieuwe molenaar! En dat is ook de VTM nieuwsredactie niet ontgaan…

Het olieverfschilderij "Biddende Campmans bij de geopende kist van de Z. Idesbald" op paneel dateert vermoedelijk uit de vroege jaren van het bewind van de veertigste cisterciënzerabt van de Duinenabdij, voor 1750. Het was oorspronkelijk onderdeel van een veelluik en toont de H. Catharina, mogelijk verwijzend naar de herkomst.

Spelen met vuur is nooit een goed idee. Het is een bijna niet te voorspellen of te controleren natuurelement. Je mag vuur nooit onveilig of onbemand achterlaten. Hoe vaak hoor je niet dat een huis is afgebrand doordat de bewoners het fornuis zijn vergeten of niet helemaal hebben afgezet? Dit was in de middeleeuwen niet anders. De herontdekking van meerdere ‘vuurdovers’ uit de Duinenabdij illustreert dit (fig. 1).

Idesbald, de zalig verklaarde derde abt van de Duinenabdij, is een interessante figuur. Hij vormde al het onderwerp van uiteenlopende onderzoeken, maar toch bleven er de nodige vraagtekens. Een daarvan is zijn exacte sterfdatum. Die lijkt nu opgedoken te zijn.